Η Βασιλική Γ., 38 ετών, είναι μητέρα τριών ανήλικων παιδιών, δύο κοριτσιών 11 και 4 ετών κι ενός αγοριού 7. Βρίσκεται σε διάσταση με τον σύζυγό της ο οποίος έφυγε από το σπίτι μετά την γέννηση του τρίτου τους παιδιού. Η ίδια δεν έχει σταθερή εργασία και η οικονομική συνεισφορά του συζύγου είναι μικρή και όχι τακτική, εξαρτώμενη από την εποχιακή του εργασία. Την οικογένεια στηρίζουν οικονομικώς όσο μπορούν οι ηλικιωμένοι γονείς της Βασιλικής, ωστόσο δεν μπορούν να προσφέρουν άλλη βοήθεια πέραν της οικονομικής λόγω προβλημάτων υγείας.

​

η μητέρα έχει επιβαρυνθεί ψυχολογικά από την αποχώρηση του συζύγου και την οικονομική δυσχέρεια.

 

Στο σπίτι επικρατεί μεγάλος εκνευρισμός καθώς η μητέρα έχει επιβαρυνθεί ψυχολογικά από την αποχώρηση του συζύγου και την οικονομική δυσχέρεια. Δυσκολεύεται να επιβάλει όρια στα παιδιά με αποτέλεσμα τα δύο μεγαλύτερα να έχουν κακές επιδόσεις στο σχολείο και ανυπακοή απέναντι στη μητέρα τους ενώ το μικρότερο παραμένει υπερβολικά προσκολλημένο μαζί της και δεν κοινωνικοποιείται.

Στην Βασιλική μίλησε για το HS μια φίλη της, η οποία είχε στο παρελθόν υποστηριχθεί με επιτυχία. Παρά τον αρχικό δισταγμό της η Βασιλική αποφάσισε να αναζητήσει την βοήθεια του HS όταν πλέον ο Διευθυντής του Δημοτικού σχολείου που φοιτούν τα παιδιά της την κάλεσε για να της κάνει παρατηρήσεις για την συμπεριφορά τους.

Την οικογένεια επισκέφθηκε στο σπίτι αρχικώς η συντονίστρια για να γίνει μια πρώτη εκτίμηση της καταστάσεως. Η συντονίστρια διαπίστωσε πέραν των αναφερθέντων προβλημάτων πως η μητέρα έχει εγκαταλείψει τον εαυτό της, αδυνατεί να διατηρήσει το σπίτι σε τάξη, η επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας γίνεται μόνο με φωνές, το αγόρι εμφανίζει μαθησιακά προβλήματα και επιθετική συμπεριφορά ενώ η εντεκάχρονη κόρη παρουσιάζει εικόνα κοριτσιού μεγαλύτερης ηλικίας και επίσης υπερασπίζεται επιδεικτικά τον απόντα πατέρα προκαλώντας έτσι την οργή της μητέρας. 

Η συντονίστρια επιλέγει να ασχοληθεί με την οικογένεια εθελόντρια η οποία είναι διαζευγμένη μητέρα η ίδια. Σε συνεργασία οι δυό τους καταστρώνουν πρόγραμμα για την οριοθέτηση των παιδιών και την εξομάλυνση των ενδοοικογενειακών συγκρούσεων, βασισμένη σε πολύ διάλογο, ομαδικό παιχνίδι, ανάγνωση παραμυθιών για την μικρότερη κόρη και επίτευξη βραχυπρόθεσμων στόχων που θα οδηγήσουν σταδιακά στο χτίσιμο εμπιστοσύνης του καθενός στον εαυτό του και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Μέσω των εβδομαδιαίων δίωρων επισκέψεων ανατίθενται στα παιδιά μικρές αποστολές, όπως το συμμάζεμα του δωματίου τους και η μελέτη των μαθημάτων τους. Προτείνεται στη μητέρα να οργανώνει έτσι το χρόνο τους ώστε να κάθονται όλοι μαζί στο τραπέζι και να συζητούν και όχι να τρώει ο καθένας όποτε θέλει μόνος ή στην τηλεόραση και επίσης να αναθέτει στα παιδιά κάποιες μικρές ευθύνες για την τακτοποίηση του σπιτιού. Ήδη από τις πρώτες επισκέψεις το σπίτι είναι πιο καθαρό και φροντισμένο και τα παιδιά παρουσιάζουν με χαρά κάποιες σχολικές εργασίες που κατάφεραν να ολοκληρώσουν. Στις εβδομαδιαίες αυτές συναντήσεις αφιερώνεται χρόνος όταν χρειαστεί για να εκφράσουν όλοι τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους σχετικά με την απουσία του πατέρα ώστε να εκτονωθεί ο θυμός. Διακριτικά γίνεται αναφορά στη συμπεριφορά που αρμόζει στην ηλικία της μεγάλης κόρης και στους κινδύνους που πιθανόν θα αντιμετωπίσει εάν συμπεριφέρεται ως μεγαλύτερη, ζητώντας π.χ. να μακιγιάρεται. Το αγόρι μπαίνει σε διαδικασία αξιολόγησης των μαθησιακών προβλημάτων από την αρμόδια υπηρεσία. 

Σε διάστημα 6 μηνών η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ σε όλα τα επίπεδα και ο πατέρας επισκέπτεται τα παιδιά χωρίς να δημιουργούνται προστριβές. Τα παιδιά έχουν καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, το αγόρι συμμετέχει στην ποδοσφαιρική ομάδα, η τετράχρονη κόρη κοινωνικοποιείται πλέον περισσότερο με άλλα παιδιά της ηλικίας της. Όσον αφορά τη μητέρα, δείχνει πολύ πιο ήρεμη και σταθερή στην τήρηση των ορίων που θέτει και διαχειρίζεται τις δυσκολίες πιο αποτελεσματικά. Καταθέτοντας την εμπειρία της δηλώνει πως η παρουσία του HS λειτούργησε καταλυτικά για την αντιμετώπιση της οικογενειακής τους κρίσης.